Regen annex vliegweekend

Tja, dan kijk je naar buiten en dan lijkt het wel een heel triest weekend te worden. Aankomende vliegzondag zou al in het water vallen in verband met te harde wind, maar tot gisteravond ging het vliegen voor vandaag nog door. Vanochtend werd ik helaas wakker geappt dat het toch alleen maar zou regenen vandaag, dus daar gaat m’n lekkere vliegweekendje met m’n vliegfamilie. Balen! Dan maar een blog schrijven :-).

Afgelopen weekend was het namelijk wél heel gunstig weer en werd er volop gevlogen. Omdat er toch ook echt geld verdient moet worden voor deze dure hobby, kon ik helaas alleen op zondag aan de slag, maar beter één dag vliegen dan geen.

Zondag begon de dag met een hele hoop mist die maar niet weg leek te trekken. Maar na twee dummyvluchtjes, klaarde het gelukkig toch nog op en werd het lekker zonnig weer. Wat een uitstekend vliegweertje! Ik stond dan natuurlijk ook direct te springen van ongeduld om m’n eerste vlucht van die dag te kunnen maken en dat was weer helemaal tof na bijna een maand niet gevlogen te hebben! Uiteindelijk heb ik die dag dan ook vijf keer kunnen vliegen.

Bij m’n eerste vlucht heb ik het oren trekken nog even geoefend en dat ging goed, dus die oefening kan ik van mijn to do lijstje afstrepen! De tweede en derde vlucht ben ik bezig gegaan met rollen, waarbij je je paraglider van links naar rechts laat pendelen en dan is het de bedoeling (met nadruk op bedoeling) dat je dan rechtuit blijft vliegen en ook dat zodra je met de pendel stopt je het scherm meteen weer stil krijgt. Het leek me in eerste instantie een beste wel enge opdracht, maar toen ik er aan begon vond ik het helemaal niet eng. Sterker nog, ik vond het zelfs zo leuk dat ik in mijn enthousiasme alle kanten op slingerde behalve de goeie! Haha, normaal gesproken schijn ik heel rustig en beheerst te vliegen, nou nu heb ik mijn eer niet hooggehouden, wat een zooitje was het! Wel ja, ik merkte ook wel dat ik te veel in mijn hoofd bezig was, waardoor ik tijdens de oefening én het filmpje over rollen wat ik de avond van te voren had bekeken probeerde na te doen én heel duidelijk naar de commando’s aan het luisteren was. Daardoor was ik veel aan het nadenken en juist niet aan het voelen, wat volgens mij voor mij gewoon het beste werkt (het op gevoel vliegen). Net zoals bij voorwaarts starten: het is gaan met die banaan en gek genoeg voelt mijn lijf aan hoe en welke kant ik op moet onderlopen als het scherm scheef dreigt te gaan. Als op zo’n moment mij vlak van te voren wordt verteld waar ik allemaal aan moet denken gaat het mis. Ik ben dan weliswaar een vrouw, maar toch met behoorlijk wat mannelijke eigenschappen en kan dan ook maar aan één ding tegelijkertijd denken: gas geven! Links en rechts, spanning houden, handen hoog of handen laag is dan al te veel voor me. Ik blijf me er over verbazen hoe goed ik bepaalde dingen aan voel, niet alles natuurlijk en ben nog maar een starter, maar ik vind het soms echt bizar. Ik had echt verwacht dat ik zo’n enorme stuntel zou zijn, want zo was mijn eerste kennismaking met het paragliden in het Sauerland verlopen. Maar op één of andere manier heb ik dat allemaal achter me gelaten en is mijn enthousiasme voor deze sport zo enorme drive, dat het bijna vanzelf gaat.

Tijdens mijn vluchten dacht ik er ook opeens aan dat je natuurlijk moet peilen om uiteindelijk een doellanding te maken. Ja shit, dat kan ik nog steeds niet. Ik snap het idee wel, maar waar haal ik nou een extra punt vandaan om aan te peilen? Wel wat geprobeerd met m’n elleboog, maar zodra je draait is dat punt ook weer weg. Dan toch maar weer op m’n zenmethode: op gevoel. De eerste keer dat ik er op ging letten dacht ik: ‘volgens mij zit ik te laag op dit punt’ en ja hoor, ik landde iets van twintig meter van het doel af. De tweede keer dacht ik: ‘shit, nu zit ik net zo hoog als de vorige keer’ en ja hoor, weer te ver van de stip af geland. De derde keer had ik ‘m en draaide ik net iets eerder in, waardoor ik met één been voor de stip en één been op de stip landde. Wat een treffer! Of dat nou helemaal gelukt is aan de hand van gevoel en langzaam aan leren hoogte inschatten durf ik niet te zeggen, maar het was wel een perfecte laatste landing voor die dag! Overigens land ik tegenwoordig altijd netjes op mijn pootjes, geen snufferd meer languit in het gras!

Om de fantastische vliegdag met te gekke mensen goed af te sluiten zijn we nog lekker pannenkoeken wezen eten. Heerlijk en super gezellig. De nodige onzin rolde al weer over de tafel, iets met rookworsten in fluitketels, wat heel funest is voor iemand die in plaatjes denkt, maar daar kan ik echt van genieten. Niet alleen van het vliegen, maar ook van de humor en gezellige mensen om mij heen. Het is altijd één groot feest!

Dit mooie verhaal is op getekend door Daniella uit haar eigen blog.
bron: wwww.paraglidingdaniella.wordpress.com