Frank Thole in de thermiek naar 1000 meter

Het is zondag 27 augustus, en ik ben ’s ochtends onderweg naar het lierveld in Zelhem. Gezien het weer beloofd het een mooie dag te worden, veel zon en een zacht windje. Aangekomen op het veld, zie ik een aantal nieuwe gezichten. Blijkbaar mensen die de liercursus op vrijdag en zaterdag hebben gedaan, en het vliegen zo te pakken hebben, dat ze gelijk ’s zondags ook weer aanwezig zijn. Leuk om het enthousiasme te zien.

Ook zie ik dat Walter vandaag aanwezig is, die hebben we sinds mijn allereerste vliegweek in mei in Slovenië nog niet weer gezien, altijd leuk om bekenden weer terug te zien. Aangezien we beide nog niet over een eigen vliegset beschikken, vliegen we vandaag afwisselend met hetzelfde schoolharnas en het schoolscherm.

De club heeft vandaag een mogelijk nieuw schoolscherm op proef bij zich. Er wordt besloten dat Walter en ik een aantal vluchten met ons “normale” A scherm vliegen, de Skywalk Mescal 4, en een aantal vluchten met het nieuwe A scherm, de SupAir Eona. Zo kunnen we de verschillen voelen tussen de schermen, en kunnen we feedback hierover geven aan de club.

We doen eerst ieder een paar vluchten met de Mescal, en switchen over naar de Eona.
Dat vliegt toch wel weer anders, goed om eens aan te voelen. Gedurende de vluchten merk ik langzamerhand dat het begint te dragen. Ik besluit op een gegeven moment om toch nog een keer weer met de Mescal te gaan vliegen.
Ik word omhoog gelierd, en ongeveer halverwege kom ik door een leuke thermiekbel heen. Daardoor koppel ik op ongeveer 290 meter hoogte los. Snel weer terug naar die bel, want dat voelde goed! Ik weet hem terug te vinden, en begin kleine rondjes te draaien. Ik heb nog niet zoveel ervaring met het thermieken, dus af en toe “val” ik uit de bel en moet hem weer opzoeken. Dankzij het zachte windje weet ik de bel redelijk te volgen. Regelmatig geeft de vario meerdere rondjes hetzelfde gelijkmatige piepje, dat is volgens de verhalen van de andere parapentes een goed signaal. Ook voel ik soms wat ze bedoelen met “uit de bel gedrukt” worden, dat je dan echt wel tegen moet sturen om erin in te blijven.

Ondertussen durf ik ook af en toe op het scherm van de vario te kijken, 350, 400, 500, 600 meter, zo dat gaat al best wel goed! Het is gaaf om te zien dat anderen omhoog worden gelierd, en op het hoogste punt echt nog ver onder je zitten. Ook merk ik dat de bochten steeds wat ruimer kunnen worden, en dat ik niet moet vergeten om wat langer tegen de wind in te vliegen, om op dezelfde plek te blijven draaien. Ook de 700 en 800 meter zijn al gepasseerd. Ik zie dat ik ondertussen al behoorlijk in de buurt van de wolken begin te komen. De 900 meter komt binnen bereik, zal het dan vandaag gaan gebeuren, zal ik die 1000 meter hoogte gaan halen? Ik kom uiteindelijk op 983 meter uit, en opeens is de thermiek helaas op. Ik zoek links, rechts, voor, achter, midden op het veld, en toch ook daar achter op het veld nog een keer, maar nergens kan ik meer wat te vinden.

Na een vlucht van 25 minuten land ik weer waar ik gestart ben, en heb ik hele gave vlucht gehad. Was het nu geluk of kunde? Het zal wel een beetje van beide zijn geweest. En, oh ja, die wolk boven mij schermde de zon al wel heel lang af, en die zon moet op de grond schijnen om thermiek te kunnen laten ontstaan. Of moet ik toch nog beter worden in het zoeken naar thermiek? Nog genoeg om te leren in ieder geval!

Er is ook een leuke grafische weergave van deze vlucht, gemaakt vanuit de log van de vario.
Heb je interesse om even virtueel met Frank mee te vliegen? Ga dan naar deze link.

Tekst, Frank Thole